P.O.V Hope
-Hope, bo cię kocham.-Mówi na wydechu a mi łzy napływają do
oczu.
Biedak, niepotrzebnie się stresował przecież ja też go
kocham.
-Harry kochanie ja ciebie też kocham.- Odpowiadam i
przytulam go z całej siły.
P.O.V Harry
Jak ja teraz się wspaniale czuję. Najlepsza istotka na
ziemi, moja dziewczyna właśnie mi wyznała miłość.
Tak się bałem, że tego nie zrobi.
Od teraz jestem pewny, że będę naprawdę szczęśliwy z Hope.
Mamy niestety problemy, ale musimy sobie dać radę. Razem jesteśmy
silni.
-Może już chodźmy do domu, bo nogi mnie bolą w tych butach.-
Mówi po dłuższej chwili.
-Oczywiście kochanie.
Kiedy jedziemy samochodem w kierunku domu Hope cały czas się
uśmiecham.
To silniejsze ode mnie. Kiedy jestem przy niej czuję się tak
wspaniale, niezwykle. Nareszcie wiem, że komuś serio jestem potrzebny.
P.O.V Hope
Kiedy wracamy samochodem pod mój dom Harry nic nie mówi
tylko się uśmiecha.
Uwielbiam go takiego, więc się nie odzywam. Ciągłe nie mogę uwierzyć,
że jesteśmy razem.
To jest takie wspaniałe.
-No pa.- Mówię, kiedy stoimy już pod moimi drzwiami. On
tylko głośno wzdycha i przyciąga mnie do siebie i całuję.
Czuję jak się rumienię. To jest takie wspaniałe.
-Od tej pory masz się tak ze mną żegnać.-Mówi i mnie
przytula.
-Kocham cię Harry. Dobranoc.- Całuję go jeszcze raz poczym
wchodzę do domu.
Słyszę tylko: Też cię kocham. Dobranoc.
Zmykam drzwi i dłuższy czas stoję w bezruchu trzymając palce
na ustach.
Ten dzień tak źle się zaczął a skończył w najlepszy sposób.
To, co się dziś stało było po prostu magiczne.
Teraz wiem, że Harry Styles jest najukochańszym chłopakiem na
świecie.
Kiedy się myję i przebieram cały czas myślę o moim ukochanym.
Postanawiam się podzielić moim szczęściem z Marcelem…
P.O.V Harry
Kiedy Hope znikneła za drzwiami miałem ochotę iść za nią,
ale muszę jeszcze załatwić sprawę która by się jej nie spodobała.
Stella.
Powiedziałem jej, że jadę na chwile do domu, bo zapomniałem
czegoś ważnego.
Kiedy ponownie wchodzę do domu Sophie atmosfera jest całkiem
inna niż wcześniej.
Wszyscy siedzą cicho i tańczą do wolnych utworów.
Dostrzegam te blond włosy, które szczerze przyprawiają mnie
o mdłości.
-Coś strasznie długo ci zeszło w tym domu.-Oznajmia
nadąsana.
-Coś mnie jeszcze zatrzymało. Może już cię odwieść do domu
jesteś pewnie zmęczona.
-Dobry pomysł.- Mówi i mnie przytula.
-Dobra to chodźmy już.
Kiedy jedziemy do jej domu opowiada mi co się działo na imprezie
kiedy mnie nie było.
-No dobranoc.- Mówię, kiedy stoimy przed jej domem. Już chcę
odejść, kiedy mnie odwraca i całuję w policzek.
-Dobranoc przystojniaku.
Łe…To było okropne.
Moja Hope jest sto razy lepsza.
P.O.V Kim
Po prostu nie wierzę w to, co przed chwilą zobaczyłam.
Podobno między Hope a Harrym coś jest a tu Harry wychodzi z
imprezy u boku tej lali Stalli.
Poprosi nie wierzę. Co za głupek.
-Kim coś ty taka nieobecna?- Pyta Niall, który siedzi obok
mnie na kanapie.
-Po prostu myślałam, jakim głupkiem jest twój niby
przyjaciel Harry- Mówię zdenerwowana.
-Ej, nie obrażaj go. Przecież nic ci nie zrobił. Prawda?
-Mi nie, ale Hope tak.
-Tak? Niby, co?
-Najpierw robi jej nadzieję, że będą razem a potem zarywa do
Stelli.
-Jakoś nie chce mi się w to wierzyć. Harry taki nie jest.
-Chcesz wierzyć czy nie to nie zmienia fakt, że Harry jest
fałszywy.
-Przestań tak mówić Kim.
-Bo co mi niby zrobisz?
-Kim…
-Dobra nie chce mi się już kłócić. Idę do domu. Cześć.-
Mówię i wychodzę.
Jeśli Niall mi nie chce wierzyć to trudno jego sprawa, ja wiem,
co widziałam.
Teraz tylko muszę powiedzieć o tym wszystkim Hope, ale tak,
żeby jej nie skrzywdzić.
To nie będzie takie proste.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
hej :*
Przepraszam za błędy itp.
Pozdrawiam Megan. To, że cię kocham już chyba wiesz <3
Gdyby nie ty nie poradziłabym sobie :***
Kocham cię skarbie.
Oczywiście moją kochana Karolinę też.
dziękuję wam dziewczyny za wszystko.
nawet nie wiecie ile dla mnie znaczycie.
KOCHAM <3
